Jednak nie...

Załatwienie wszystkich formalności w tak krótkim czasie nie jest takie proste, zwłaszcza jak mieszka się pięć setek kilometrów od miejsca załatwiania.
Sobotni deszczowy, zimny, choć cudowny poranek. Nieznośnie wczesna pora dnia, odpalamy auto i jedziemy na czczo (jeszcze przed śniadaniem; "tak tak, zaraz wrócimy - do rodziców") do USC. To nie takie proste. Odnajdujemy uliczkę - ok, pcham drzwi - zamknięte. "może to w ratuszu?" idziemy, dzwonimy, pchamy - zamknięte, R. dzwoni do urzędu " gdzie się znajduje?" ok. idziemy jeszcze raz. R. teraz próbuje. Wystarczyło popchnąć drugą stronę drzwi! :-)
Akt urodzenia nie został przyjęty, bo urzędnicy sami nie wiedzieli czemu tak wygląda! Ogólnie wszystkie dokumenty zostały już przygotowane wystarczy tylko donieść (czyli w tym przypadku, zadzwonić, wysłać siostrę R. do urzędu, siostra R. zapakuje w kopertę i koperta leci do miejsca załatwiania "braku przeciwwskazań zawarcia....", my przyjeżdżamy, donosimy ją, odbieramy papier i jedziemy dalej załatwiać). Dokumenty, które podpisywaliśmy były BARDZO POWAŻNE, że ojej! Ja wybrałam nazwisko (tak, tak z "-"), nazwiska naszym przyszłych maluchów :) ten "który koło mnie siedzi" nie musiał wybierać nazwiska ;D
To tyle ze spraw papierkowych.

Potem już tylko była wizyta mojej rodzinki (wszyscy w komplecie). Uwielbiam, kiedy jest wielki chaos, każdy z każdym rozmawia, mały lata po pokojach, obiadek, ciasteczko, kawka, kawka, ciasteczko. Cud.
Wieczorkiem idziemy do kina, a chwilę przed w sklepie odnajduję bardzo tanie niebieski buciki do .. ślubu! :-)

Kolejny, tym razem bardzo leniwy dzień. R. klei papierowy wykrój do sukienki, a ja w tym czasie szukam inspiracji w internecie, jak mogą wyglądać zaproszenia dla rodziców i babci i dziadka a jak dla gości ;-)

Pakujemy się i jedziemy jeszcze kupić niebieskie buty. Okazuje się, że prawy but jest strasznie rozepchany. W innym sklepie na szczęście jest mój rozmiar, jeszcze całkowicie nie mierzony. Jedziemy tam, a przy okazji zjadamy po trzy gałki naprawdę pysznych lodów!